Przez cały dzień gorączkowo szukałem odpowiedniego miejsca. Jakiegoś ciekawego, niezwykłego. Wyszłem poza tereny watahy, gdy usłyszałem kroki. Znieruchomiałem.
Na szczęście to była tylko Sara, małe szczenię , które mnie uwolniło.
-Cześć Saro.- powiedziałem z uśmiechem
Ucieszyła się na mój widok.
-Cześć! Co tu robisz?-
-A ty?-
-Poszłam się przejść, bo rodzice są w pracy.-
Ciekawy byłem ile prawdy Sara zdąrzyła już poznać
-Ja szukam miejsca na ślub.-
-Dla kogo?-
-Dla mnie i mojej ukochanej głuptasie.- zaśmiałem się
Oczy jej rozbłysły.
-Znam takie jedno miejsce. Chodź za mną.-
Szliśmy w milczeniu. Zrobiło się już ciemno, ale uprzedziłem Siris, że będę później. Sara poprowadziła mnie przez krzaki,a gdy wyszliśmy ukazał mi się taki krajobraz:
-Wow...-
-Co nie? Też tak zareagowałam gdy przyszłam tu pierwszy raz. Widzisz te kwiaty są magiczne.- wskazała na rośliny- Leczą wszelkie rany, a w ważnych dla danego wilka
chwilach, leci z nich piękna muzyka.-
-To zbyt nierealne.-
-Wiem. Woda świeci, ale nie wiem jakie ma właściwości. Bardzo blisko stąd jest duża polana a na niej pojedyncze pieńki, jakby tworzące krzesła.-
-Ciekawie... Muszę o tym powiedzieć Siris.-
-To twoja żona?-
-Narzeczona.- poprawiłem ją
-Pewnie będziecie mieć piękny ślub...- rzekła, a w jej oczach zobaczyłem jakby... smutek?
-Saro?-
-Tak?-
-Może chciałabyś przyjść jutro na ceremonię?-
Rozpromieniła się.
-Oczywiście! Powiem rodzicom, że idę na spacer. Muszę już iść. Papa do jutra!- podskoczyła radośnie
Wróciłem do jaskini.
-Co tak długo?- spytała podejrzliwie Siris
-Chodź, coś ci pokażę.-
Zaprowadziłem ją w to miejsce. Otworzyła pysk z wrażenia.
-Niesamowite...-
Opowiedziałem jej wszystko co usłyszałem o tym miejscu od Sary.
-I co o tym myślisz?-
-Cudne miejsce! Tak tu jest idelnie!-
-Też tak sądzę. Trzeba jeszcze zaprosić gości i wziąć kogoś do pomocy w przygotowaniach...-
-Spokojnie, zajmiemy się tym za chwilę.-
-Kogo najpierw zapraszamy?-
Siris?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz